Een tweetal dingen wilde ik vroeger zeker niet worden: filosoof, en kunstenaar. Ik ben allebei geworden. Eerst in 1989 doctor in de filosofie, en een paar jaar daarna (1991), onder nogal curieuze omstandigheden, schilder: m.i. is filosofie alleen maar goed om andere filosofie mee te weerleggen. Maar ik heb geen filosofie. Ik filosofeer maar wat in de vorm van schilderen. En ik heb ook geen stijl: dat is mijn stijl. Ik spring van de hak op de tak. Ik heb er dan ook geen enkel probleem mee om 'groots en meeslepend' werk af te wisselen met kleine doekjes waarop pin-ups uit de vijftiger jaren of slagschaduwbeelden uit de jaren 50. Dit geregeld overschakelen van groot naar klein en andersom houdt mij 'strak': nl. wat je in 't klein doet, kan je ook in het groot.

Afgezien van het feit dat mijn werk voor het overgrote deel tot het figuratieve genre gerekend kan worden, is er nog een reden waarom het geen hechte eenheid van stijl bezit: mijn stijl gaat steeds met het onderwerp mee, en niet andersom. Dwars door alle ambities, chaos en inconsistentie heen loopt als een slagader het verhalend karakter van de werken. Gelukkig besparen zo mijn schilderijen mij boekdelen geouwehoer.

Daarom is er voor wat betreft methoden en technieken niets taboe : van spuitbussen, verfrollers, injectiespuiten en viltstiften tot en met airbrush, penselen, olie, acryl en panties. Verder loopt als een rode draad door mijn werk de mallen of sjablonentechniek . Zij leveren een stempel voor mijn werk op, een herkenbaarheid voor een vandenbos . Maar het mag geen dwangmatigheid worden. Vroeger stond op praktisch schilderij een tekst of titel gespoten m.b.v. de sjabloonvorm. Daar doe ik tegenwoordig niet zo veel meer aan. Aan een titel blijf ik intussen zeer grote waarde hechten.

Titels geven niet louter een bedoeling weer van de kunstenaar. Ze geven of als tekst binnen het schilderij of als meta-titel het werk een extra dimensie, een extra lading . Bijvoorbeeld heb ik een kolossaal futuristisch vliegtuig geschilderd (2002). Op zich vind ik het beeld al heavy genoeg. Maar in combinatie met de titel: ' Flight 285 heading for death; nobody knows but me ', lopen me de rillingen over de rug! En zo is het ook geschilderd!

Ohja. Videofragmenten van media-aandacht, alsmede filmpjes van een aantal inspiratiebronnen, zijn te vinden op het Philosofiction-kanaal op YouTube. Andere belangstelling in de vorm van krantenartikelen, recensies en dergelijke is te vinden op deze sites onder het kopje exposities.